BA Diploma | Dyplom Licencjacki

AGNIESZKA PIOTROWSKA BA THESIS REVIEW

    John Merrick is the eponymous character in David Lynch's film The Elephant Man. Because of the affliction that disfigures his face, the protagonist is rejected and treated almost like a trained animal,  exposed to the gaze of others in a gaudy circus stall. Later it turns out that the severely disfigured body belongs to a man of unusual intelligence and sensitivity. Presenting a history based on facts, the director tells a story of a blemished man, pushed to the margins of the society, rejected and lonely. In the title of the thesis, Agnieszka Piotrowska refers to this experience of isolation as an 'unwanted intimacy.' Examining Agnieszka's paintings I found it difficult not to link them with Lynch's film. The main theme of the paintings is a deformed, ill body, which is ridden with medical equipment. The author directs the viewer's sight to images we tend to avert our eves from in our natural reaction to the sight of an ill person, who is suffering from a disease rendering the body repulsive and ugly, as Agnieszka puts it in the commentary to her works.
    Agnieszka Piotrowska sees beauty in ugliness (not solely in the aesthetic dimension) and treats the process of degenerative changes as a natural part of life. Perhaps she contrasts them with beauty treatments, becoming more and more popular in our culture and plastic surgeries, which commonly result in visually terrible effects. In her works, Piotrowska focuses also on the issue of death, which similarly to diseases, is a part of human existence. Nowadays the image of death is to  a large extent trivialised and ridiculed by popular culture, the cinematic world, advertising and even animated cartoons for children; the death of a character ceased to be moving, we have been numbed.
     Despite their universal dimension, the works constitute for the author herself a set of portraits of particular people, in which only the manner of identification is replaced. The disease-induced changes are equalled with the image of a sick person, diminishing the importance of facial features.  The author entitles some of her works using the names of medical procedures or diseases, e.g. tracheotomy, eurphobia, which makes even the most formally abstract compositions clear. Agnieszka consciously selects her means of expression and their application. In her paintings she utilizes the form of an X-ray plate or the colour of disinfectants and the very method of paint application is determined by the form of the presented object. Each painting is created very systematically, planned from the beginning till the end. The installation, which constitutes a continuation and complementation of the paintings, was created in a similar manner. This project presents an angioplasty of the left iliac artery. Using almost medical jargon, the author explains in the commentary that the 'animation shows the permeation of fluids in the tissues emphasising the multi-layer character of the organism and the complexity of the interactions. In the animation the effect of multiple layers is additionally stressed by means of a projection made on five rings of transparent fabric. I see it as a microcosm one of its kind, the world observed through a microscope's lens, where the visual effect prevails and the theme constitutes for Piotrowska a vital reason for the creation of a refined aesthetic form.
    Presented set of wroks would rate very hight, and with confidence I recommend the Autor to give her bachelor's degree.

Piotr Kossakowski
​

RECENZJA PRACY LICENCJACKIEJ AGNIESZKI PIOTROWSKIEJ

    John Merrick to tytułowy bohater filmu „Człowiek słoń” Davida Lyncha. Człowiek ten, z racji choroby deformującej jego twarz, odrzucony i traktowany niemal jak tresowane zwierzę, wystawiany jest na pokaz w jarmarcznej budzie cyrkowej. Później okazuje się, że straszliwie zdeformowane ciało, kryje człowieka o niezwykłej inteligencji i wrażliwości. Reżyser przywołując historię opartą na autentycznych wydarzeniach opowiada o człowieku ułomnym, zepchniętym na margines społeczeństwa, odrzuconym i samotnym. Uczucie owej izolacji Agnieszka Piotrowska w tytule swojej pracy określa mianem „niechcianej intymności”. Oglądając obrazy Agnieszki trudno mi było uniknąć skojarzenia z filmem Lyncha. Głównym motywem obrazów jest zdeformowane, chore lub uzbrojone w aparaturę medyczną ludzkie ciało. Autorka prac kieruje wzrok odbiorcy tam, skąd zazwyczaj wzrok odwracamy, w naturalnym odruchu widząc człowieka cierpiącego zwłaszcza na chorobę, która - jak pisze Agnieszka w komentarzu do swojej pracy - powoduje, że ciało zmienia się w sposób odrażający i brzydki – zmienia się w coś wstrętnego.
    Agnieszka Piotrowska  w tym co „odrażające” dostrzega piękno (nie tylko w wymiarze czysto estetycznym) przyjmuje proces zmian chorobowych jak naturalną część życia. Być może stawia je w opozycji do coraz popularniejszych w naszej kulturze zabiegów upiększających, operacji plastycznych, które nierzadko doprowadzają do tragicznych efektów wizualnych. Piotrowska w swoich pracach stawia również problem śmierci, która podobnie jak choroba, stanowi część ludzkiej egzystencji. Obraz śmierci tak dziś strywializowany i ośmieszony przez kulturę popularną, w świecie filmu, reklamy, a nawet animowanych realizacjach dla dzieci - śmierć bohatera już nas nie porusza – zostaliśmy znieczuleni.
     Prace Agnieszki Piotrowskiej, mimo  że mają wymiar uniwersalny to dla niej  przede wszystkim stanowią zestaw portretów konkretnych osób, w których zmienia się tylko sposób ich identyfikacji – to deformacja staje się twarzą, cechą charakterystyczną. Zmiana na skutek choroby jest tożsama z wizerunkiem człowieka chorego, odbierając tym samym znaczenie rysom twarzy. Autorka zatytułowała niektóre prace nazwami zabiegów medycznych lub samych schorzeń np. „tracheotomia, „eurphobia” co powoduje, że nawet kompozycje najbardziej abstrakcyjne w formie stają się czytelne. Agnieszka bardzo świadomie dobiera również środki wyrazu i sposób ich wykorzystania, w obrazach nawiązuje chociażby do formy rentgenowskiej kliszy czy koloru środków odkażających, a sam sposób nakładania farby wyraźnie zdeterminowany jest formą obiektu malowanego. Cały obraz powstaje zresztą w sposób bardzo metodyczny, zaplanowany niemal od początku do końca.  Podobnie jest z instalacją stanowiącą kontynuację i dopełnienie prac malarskich. Realizacja ta przedstawia zabieg „angioplastyki” lewej tętnicy biodrowej. Autorka w komentarzu wyjaśnia(niemalże fachowym językiem medycznym), że „animacja pokazuje przenikanie płynów w tkankach, podkreślając wielowarstwowość organizmu i złożoność interakcji”. Efekt wielowarstwowości w animacji jest tu dodatkowo podkreślony poprzez  projekcję na pięciu kołach z transparentnej tkaniny. Dla mnie jest to swego rodzaju „mikrokosmos”, świat widziany okiem mikroskopu, gdzie górę bierze efekt wizualny, a temat stanowi jakże ważny dla Agnieszki Piotrowskiej powód do powstania wysmakowanej formy estetycznej.
    Prezentowany zestaw prac oceniam bardzo wysoko, a Autorkę z przekonaniem rekomenduję do nadanie Jej tytułu licencjata.

Piotr Kossakowski